Weer in het gewone leven

Inmiddels gaat het gewone leven weer z'n gangetje.
De foto's staan online de video is klaar alleen het fotoboek nog.

laatste dag in Libanon

Vannacht zijn gelukkig alle camera's en telefoons weer terug bezorgd dankzij Mr Ali en Cris dus Daan heeft zijn camera ook weer terug met alle foto's er nog op.
We gaan zo  de koffres pakken en om 11 uur moeten we van de kamer af dus dit is de laatste melding uit Libanon vannacht weer in Nederland best ook weer fijn het blijft hier toch een oorlogs gebied en je bent niet vrij in je doen en laten bleek gister maar weer.

7e dag in Libanon

Vandaag zijn de mannen weer het gebied in, ieder naar zijn post en naar de Locals waarmee enkelen een afspraak hadden om te eten.

Ik ben met Wil en Mia in Tire gebleven. Eerst  met Cris koffie gedronken en lekker buiten gezeten , Mohamed kwam ook nog langs die ging even zwemmen in zee.

Later naar Tire binnenstad gewandeld en door de kleine straatjes gedwaald en wat kleinigheidjes gekocht voor thuis. En ons wederom verbaasd over de elektriciteits voorziening in Tire.

Tot slot bij Tony een cola gedronken en terug naar het hotel gewandeld.

Ben benieuwd hoe de mannen het hebben  gehad, misschien later  daar  nog iets over.

Vanavond Libanese avond op het strand met een BBQ.

PS. Toen de mannen uit Haris terug kwamen hadden ze een vervelend bericht alle camera's en mobile telefoons waren in beslag genomen door Hezbollah, we hopen ze vanavond nog terug te krijgen via Mr Ali. Maar of dat ook gebeurt valt te bezien. Ook Daan is zijn camera kwijt gelukkig had ik net gister de foto's op mijn laptop gezet dus die hebben we nog maar Daan baalt wel vreselijk.
Ik ben blij dat ik niet ben mee gegaan anders was ik ook al mijn camera's kwijt.
De mannen hadden blijkbaar naar een punt gewandeld waar ze niet mochten komen of zoiets.
Kun je je in Nederland niet voorstellen maar ja het is hier het Midden Oosten met andere regels en wetten door ons opgegroeid in vrijheid niet te bevatten.

6e dag in Libanon

Vandaag zijn we op uitnodiging van de Turken naar de Medal Parade geweest in Shaitiye.

Een Majoor had ons uitgenodigd toen we in het UNIFIL kamp waren voor de herdenking.

Het werd een heel mooie en enerverende ochtend met na de plechtigheid heel veel foto’s met iedereen maken, en lekker Turks eten. We ontmoeten ook nog een stel Belgische militairen lekker in je eigen taal praten.

Het was erg gezellig en leerzaam.

 

Daarna een biertje drinken op het terras aan de achterzijde van een onooglijk gebouw maar als je om liep kwam je in een waar paradijsje met zwembad zelfs.

Arjan was hier in het verleden stomdronken geworden op zijn afscheids feest voor hij weer naar Nederland ging.

Toen naar het ziekenhuis Hiram waar we een presentatie kregen en een rondleiding.

We overhandigden onze instrumenten en alle knuffeltjes en speeltjes die we uit Nederland hadden meegebracht.

Tot slot een hapje en drankje waarna we naar Cris’ huis tegen over het ziekenhuis gingen voor een biertje.

5e dag in Libanon

Vandaag vroeg op pad om 7 uur ontbijt en om 8 uur weg want er staat veel op het programma.
Beirut en Saida. Maar we begonnen in Byblos.
Het is vanuit Tyre ook 130 km naar Byblos.
Prachtig stadje en heel oud.  Met een idyllisch haventje .

Daarna naar Beiruth grote moderne stad veel westerse mode en ook de mensen op straat lopen er westers gekleed bij en minder soldaten op straat als in Tyre.

 

Toen nog naar Siada dat was weer het andere uiterste.

Veel vuil op straat sloppen en stegen en veel auto's waar over je je verwonderde dat ze nog reden.

4e dag in Libanon

Vandaag was onze herdenking en kranslegging op het Unifil camp. Van alle slachtoffers van Unifil in Libanon en voor die genen die thuis nog problemen hebben na hun uitzending.
De dominee hield een korte rede en daarna mochten Daan en Arian de eerste krans leggen.
Wil en Rikie de 2e krans leggen. Toen volgde de 1 minuut stilte na de last post gevolgd door het Wilhelmus,

Het was erg indrukwekkend en er werd hier en daar een traantje gelaten.
Daarna een briefing over Unifil en een heerlijke lunch. Tot slot koffie bij de Italiaanse koffie bar ( eindelijk weer eens goede koffie en maar voor een dollar voor een dubbele espresso.

We kregen nog een uitnodiging van de Turken voor de Medal Parade op vrijdag.
Daarna naar Ali voor een biertje en inslaan voor vanavond.
Nog even langs de schildpadden poiel waar we weer 15 min. moesten wachten voor we toestemming hadden om naar de vijver te gaan. Nu eerst zwemmen en dan vanavond nog een gesprek met een palastijn.

3e dag in Libanon

Vandaag niet met de bus weg maar te voet door Tyre.
We begonnen bij een herdenkingspakkete voor gesneuvelde Unifil soldaten.
Vandaar naar de Romeinse opgravingen heel indrukwekkend

Via de boulebard naar het appartement van Mohamed op de bovenste verdieping van een flatgebouw vanwaar we een prachtig uitzicht hadden, helaas een beetje heiig voor mooie foto's.

Toen naar de volgende Romeinse opgraving waar we ook de lunche gebruikten.

 Van mileu beleid of welzijnscommissie hebben ze hier nog nooit gehoord.
 Toen via de oude binnenstad naar Tony ( kroegje) aan de haven.

Na terugkomst in het Hotel een frissen duik in zee vanavond bijeenkomst met een  Untso man.

2e dag in Libanon

Vandaag weer een aantal UN posten van damaals bezocht iedereen heeft nu zijn post gezien al dan niet nog gedeeltelijk in tact of totaal verdwenen.

Daan heeft vandaag de zoon van zijn toenmalige tolk (Waffik) op de BHP ontmoet.
Ook Arrian zag de plek van zijn post terug maar daar was niets meer van over.
Aad zag ook zijn post terug alleen daar mochten we absoluut geen foto's maken ik heb wel een stukje film maar dat is heel stiekem gemaakt en zien jullie later.

We bezochten ook een heel mooi stukje natuur in het gebied van de Charlie compangnie.

Het Paradijs genaamd.
En we dronken bier bij Ali die Aad en Wil nog goed kenden van vroeger, de fotoboeken kwamen te voorschijn en het werd weer reuze gezellig met veel bier.

En er werd ruim bier en wijn ingeslagen voor in het hotel want daar schenken ze geen alcohol in verband met deaanslagen.

tweede vakantiedag en eerste dag in Libanon

Gister geen tijd en zin meer gehad na het stappen 's avonds om in te loggen en blog te schrijven.
Het was een lange dag van 3 uur 's nachts tot 24.00 uur 's avonds.

We werden ook voortdurend in de gaten gehouden door het leger tijdens ons bezoek aan een bar met strand terras gisteravond. Dat is toch even wennen voor mij. Het gaf hetzelfde gevoel als toen ik de eerste keer naar Brandenburg ging en daar de Russen nog zaten.

Vanmorgen ontbijten met oploskoffie veel cake en koek en croissantjes ws. van dannerol en zelf afgebakken.
Om 9 uur de briefing iedereen mocht zich voorstellen en over zijn Unifil verleden en ervaringen vertellen. En toen op pad naar het zuiden het Unifil gebied nu bemand door de Maleisiers.
De rit was al bijzonder alle huizen zijn of stuk of in aanbouw en worden wegens geld gebrek weer niet af gebouwd. In een dorpje thee gedronken bij de burgemeester, dat steld niet zo veel voor, het gemeente huis is een vervallen gebouwtje met een gat in de grond als toilet en een balkon waar we met z'n allen zaten op plastic stoeljes.
We passeerden een roadblock welke we absoluut niet mochten fotograferen of filmen.

En toen waren we al snel bij de eerste vervallen en verlaten post. Bij post twee was het nog erger een ruine en daar kregen we onze lunch box.
Post 4 was helemaal weg alleen nog een paar brokken beton maar daar ontmoeten we wel oude bekenden die weer familie herkenden op de meegebrachte foto's van 30 jaar geleden dus weer thee drinken.Ook Daans oude post bezochten we. Er is veel veranderd in Haris veel bij gebouwd.
En ook daar weer thee drinken bij Ali.

Hierboven Daans oude post, hij gaat er zaterdag nog heen terug op onze vrijedag.
Ik hoop morgen weer iets te melden te hebben.

Hierbven de foto van zijn post 30 jaar geleden.

Onze eerst vakantie dag

Vandaag twee berichten want gisteravond waren we te moe
De vlucht vanaf Schiphol verliep vlot en ook in Frankfurt ging alles vlot zoals het Duitsers betaamd, (we vlogen met Lufthansa)
Eenmaal in Beiruth geland ging het ook vlot door de douane. Dat viel erg mee, in Spanje duurt het langer.
En daar stond Cris al op ons te wachten en de bus was er ook al.

Na een ruim uur rijden kwamen we aan bij ons Hotel, Tyr Rest Hous.
Onze tolk en gids is een knappe goed engels sprekende Libanees.

Het avondeten smaakte prima al hoewel we wel even moeten wennen aan de gewoontes hier.
Geen opschep lepels bv. Dus met je eigen vork maar prikken.
Veel Tappas achtege dingetjes maar ook friet. En veel rauwkost en fruit.

Nog een nachtje kort slapen

Op weg naar Elst voor het laatste korte nachtje nachtje, om 3 uur op half vier op weg naar Schiphol.
Ik ben benieuwd. Daan nog veel meer.

Koffer is gepakt en ingeladen.

Nog een dag

Nog een dagje en dan gaan we naar Libanon.
Vroeg op zaterdagmorgen want we moeten om 5 uur op Schiphol zijn.
We hebben er zin in.