tweede vakantiedag en eerste dag in Libanon

Gister geen tijd en zin meer gehad na het stappen 's avonds om in te loggen en blog te schrijven.
Het was een lange dag van 3 uur 's nachts tot 24.00 uur 's avonds.

We werden ook voortdurend in de gaten gehouden door het leger tijdens ons bezoek aan een bar met strand terras gisteravond. Dat is toch even wennen voor mij. Het gaf hetzelfde gevoel als toen ik de eerste keer naar Brandenburg ging en daar de Russen nog zaten.

Vanmorgen ontbijten met oploskoffie veel cake en koek en croissantjes ws. van dannerol en zelf afgebakken.
Om 9 uur de briefing iedereen mocht zich voorstellen en over zijn Unifil verleden en ervaringen vertellen. En toen op pad naar het zuiden het Unifil gebied nu bemand door de Maleisiers.
De rit was al bijzonder alle huizen zijn of stuk of in aanbouw en worden wegens geld gebrek weer niet af gebouwd. In een dorpje thee gedronken bij de burgemeester, dat steld niet zo veel voor, het gemeente huis is een vervallen gebouwtje met een gat in de grond als toilet en een balkon waar we met z'n allen zaten op plastic stoeljes.
We passeerden een roadblock welke we absoluut niet mochten fotograferen of filmen.

En toen waren we al snel bij de eerste vervallen en verlaten post. Bij post twee was het nog erger een ruine en daar kregen we onze lunch box.
Post 4 was helemaal weg alleen nog een paar brokken beton maar daar ontmoeten we wel oude bekenden die weer familie herkenden op de meegebrachte foto's van 30 jaar geleden dus weer thee drinken.Ook Daans oude post bezochten we. Er is veel veranderd in Haris veel bij gebouwd.
En ook daar weer thee drinken bij Ali.

Hierboven Daans oude post, hij gaat er zaterdag nog heen terug op onze vrijedag.
Ik hoop morgen weer iets te melden te hebben.

Hierbven de foto van zijn post 30 jaar geleden.